മഹാരാജാസിന്റെ നാൾവഴികളിലൂടെ... !

മഹാരാജാസിന്റെ നാൾവഴികളിലൂടെ...

ഓരോരുത്തർക്കും കലാലയ ജീവിതം ഓരോ ഓർമ്മകളാണ്. കലാലയത്തിന്റെ പടി  ഇറങ്ങുമ്പോൾ ആ കലാലയത്തെ ക്കുറിച്ച് എഴുതാതെ പോകാൻ എനിക്ക് ആകുന്നില്ല.  ഞാൻ പഠിച്ച  കലാലയ ത്തിന്റെ ചരിത്രം എഴുതാനുള്ള എളിയ ശ്രമം മാത്രമാണിത്.

മഹാരാജാസ് എന്ന  കലാലയ മുത്തശ്ശിയുടെ ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് 1845 -ൽ  കൊച്ചി  മഹാരാജാവ് ആയിരുന്ന  രാമവർമ്മയുടെ കാലത്ത് ആരംഭിച്ച എലിമെന്ററി സ്കൂളിൽ നിന്നാണ്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന് മുമ്പുള്ള കൊച്ചിയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാര പട്ടിക ഏറെ കൗതുകം ഉളവാക്കുന്നതാണ്. കണക്കുകൾ ഇപ്രകാരമാണ്, ജൂതരിൽ ആയിരുന്നു അന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരം ഉണ്ടായിരുന്നത്. തൊട്ടുതാഴെ യഥാക്രമം ഹിന്ദു വിഭാഗവും ക്രിസ്ത്യൻ വിഭാഗവും, മുഹമ്മദീയരും എന്നിങ്ങനെയായിരുന്നു.

 ജൂത,  ക്രിസ്ത്യൻ പള്ളികളോട്  ചേർന്ന് പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്ന പള്ളിക്കൂടങ്ങൾ അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ എറണാകുളം ജില്ലയിലെ കണയന്നൂർ താലൂക്ക്  ആയിരുന്നു അക്കാലത്ത് ഏറ്റവും ഉയർന്ന വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരം പുലർത്തിയിരുന്ന പ്രദേശം. 1840 മുതൽ 1856 വരെ കൊച്ചി ദിവാനായിരുന്ന ശങ്കരവാര്യരുടെ കാലത്താണ് വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിൽ വലിയ ഉണർവ്വ് പ്രകടമായിതുടങ്ങിയത്.   അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലം കൊച്ചിയുടെ വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയുടെ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടമായി  കണക്കാക്കാം.

 ഇന്നത്തെ മഹാരാജാസ് കോളേജിന്റെ  ആദ്യരൂപം 1845 സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട  എലിമെന്ററി സ്കൂൾ ആണെന്ന് ആദ്യമേ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നുവല്ലോ. അന്നത്തെ ദിവാൻ ശങ്കരവാരിയർ തന്നെയാണ്  ഈ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനത്തിന്  തറക്കല്ലിട്ടത്. 1860 -ൽ ഹൈസ്കൂളും  പിന്നീട്  കേരളത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും മികച്ച കലാലയങ്ങൾ ഒന്നായി  മാറുകയും ചെയ്തു എറണാകുളം മഹാരാജാസ് കോളേജ്.

ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ കാര്യ പ്രാപ്തരായ പൗരന്മാരെ സൃഷ്ടിക്കുക എന്ന  ലക്ഷ്യത്തോടുകൂടി  ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്
ഊന്നൽ നൽകിയ ശങ്കരവാര്യയർ എന്ന ദിവാൻ എലിമെന്ററി സ്കൂൾ സ്ഥാപിക്കാനായി സ്ഥലം അന്വേഷിക്കാൻ  ആരംഭിച്ചു. ആവശ്യത്തിന് വിദ്യാർത്ഥികളെ  ലഭിക്കുമോ എന്ന ഭയം മൂലം ഖജനാവിൽ നിന്നും പണം മുടക്കി പുതിയ ഒരു കെട്ടിടം നിർമ്മിക്കാൻ അദ്ദേഹം താല്പര്യപ്പെട്ടില്ല.

ഇപ്പോൾ  മഹാരാജാസ് കോളേജ്  സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പ്രദേശം
ചതുപ്പുനിലമായിരുന്നു.
എന്നാൽ തോട്ടയ്ക്കാട്ട് തറവാട്ടുകാരുടെ ഈ ഭൂമിയിൽ  തെക്കേ മൂലയിൽ ഒരു വായനശാല പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. 1825 അന്നത്തെ സെക്രട്ടറിയേറ്റ് ജീവനക്കാരുടെയും നാട്ടുപ്രമാണിമാരുടെയും ആവശ്യപ്രകാരമാണ് അന്നത്തെ ദിവാൻ വെങ്കിട സുബ്ബയ്യ വായനശാല ആരംഭിച്ചത് അതിന്റെ തുടർച്ച എന്ന രീതിയിൽ നമുക്ക് ഇന്നത്തെ എറണാകുളം പബ്ലിക് ലൈബ്രറിയെ  പരിഗണിക്കാം.

പരീക്ഷണാർത്ഥം ആ വായനശാല കെട്ടിടത്തിൽ തന്നെ സ്കൂൾ തുടങ്ങുവാൻ ശങ്കരവാര്യയർ തീരുമാനമെടുത്തു.വായനശാലയുടെ രണ്ടുമൂന്ന്  ഇടുങ്ങിയ മുറികളിൽ നിന്നാണ് ഇന്ന് കാണുന്ന വിശാലമായ മഹാരാജാസ്  ക്യാമ്പസിലേക്കുഉള്ള തുടക്കം. ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ആയി ഡബ്ല്യു ഇ കെല്ലി  എന്ന സായിപ്പിനെയും  ദിവാൻ നിയമിച്ചു. ഒപ്പം ഒരു  അസിസ്റ്റന്റും സ്കൂളിന്റെ മേൽനോട്ടത്തിനായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. ഹെഡ്മാസ്റ്റർക്ക് ഇരുപത്തി അഞ്ചു രൂപയായിരുന്നു തുടക്കത്തിൽ  ശമ്പളം. പിന്നീട് പത്തുവർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അത് നാല്പത്  രൂപയായി ഉയർത്തി. അസിസ്റ്റന്റിന് പതിനഞ്ചു  രൂപയായിരുന്നു ശമ്പളം.

 ഇംഗ്ലീഷ്, കണക്ക്, മലയാളം, സംസ്കൃതം എന്നിവയായിരുന്നു പഠനവിഷയങ്ങൾ.
 തുടക്കത്തിൽ മുഴുവൻ ക്ലാസുകളിലും  ആയി മുപ്പത്തിയൊന്ന് വിദ്യാർത്ഥികൾ മാത്രം ആണ്  പഠിക്കാൻ എത്തിയിരുന്നത്. എന്നാൽ ആ പട്ടികയിൽ  ഒരു പെൺകുട്ടി പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് അന്നത്തെ
നിഷേധിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ നേർക്കാഴ്ചയാണ്.

 ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് ഊന്നൽ നൽകാൻ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ഇതിനായി പ്രൈമറി സ്കൂളിലെ സിലബസ് ഇംഗ്ലണ്ടിൽ നിന്ന് വരുത്തിച്ചു.
 പൂർണ്ണമായും ഇംഗ്ലീഷ് മാതൃകയിലുള്ള ഒരു സ്ഥാപനമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അക്കാലത്ത് ചില  ശ്രമങ്ങൾ അദ്ദേഹം നടത്തിയിരുന്നു. ഇതോടൊപ്പം പരീക്ഷാ സമ്പ്രദായത്തിലും യൂണിഫോമിലും അടക്കം സായിപ്പിന്റെ രീതി പിന്തുടർന്നു. നിശ്ചിത ദിവസത്തെ ഹാജർ ഇല്ലാത്തവർക്ക് പരീക്ഷ എഴുതാൻ കഴിയില്ല എന്ന കർശന നിബന്ധന അന്നേ നിലനിന്നിരുന്നു.

കുട്ടികളുടെ യൂണിഫോം  ബ്രിട്ടീഷ് മാതൃകയിൽ ആയിരുന്നു.  കോട്ടും
തൊപ്പിയും നെക്ക് ടൈയും ആയിരുന്നു ഇതിൽ പ്രധാനം.
ഇതോടപ്പം  മുണ്ടോ, ട്രൗസറോ, പാൻടോ  കൊട്ടിനൊപ്പം ഉപയോഗിക്കാമായിരുന്നു.ഇത്‌  എല്ലാംതന്നെ ബ്രിട്ടീഷ് മാതൃകയിലുള്ള അച്ചടക്കത്തിന്റെ ഭാഗമായാണ് അന്ന് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. രണ്ടാം ഗ്രേഡ് കോളേജായി ഉയർത്തപ്പെട്ട 1875 - കാലത്തും വിദ്യാർഥികളുടെ വസ്ത്രം കോട്ടും തൊപ്പിയും തന്നെയായിരുന്നു. അന്നത്തെ രസകരമായ വസ്ത്രധാരണത്തിന്റെ കഥ ' എന്റെ കലാജീവിതം' എന്ന പുസ്തകത്തിൽ  പൂർവ വിദ്യാർഥികൂടി ആയ ഷെവലിയാർ ആർട്ടിസ്റ്റ് പി ജെ ചെറിയാൻ  വിവരിക്കുന്നുണ്ട്.
  ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയും പരീക്ഷകളിൽനേടുന്ന മാർക്കിന്റെ  അടിസ്ഥാനത്തിലായിരുന്നു ക്ലാസ് മുറികളിൽ ഇരിപ്പിടം നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്. ഈ ചിട്ടവട്ടങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ വിദ്യാഭ്യാസ മികവ്  മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിന് ഒതുങ്ങുന്നത്  ആയിരുന്നില്ല. ഡബ്ല്യു ഇ കെല്ലി എന്ന അന്നത്തെ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന വ്യക്തി തന്നെ  ആയിരുന്നു. എങ്കിലും ദിവാന്റെ പ്രീതി  നേടിയെടുക്കുന്നത്തിൽ അദ്ദേഹം വിജയിച്ചിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മറ്റൊരു ഹെഡ്മാസ്റ്റർക്കായി  ദിവാൻ അന്വേഷണം ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ആ അന്വേഷണം ചെന്നെത്തിയത് ഇംഗ്ലണ്ടിലെ പ്രഭു കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച ആൽഫ്രെഡ് ഫ്രോബ്സ്  സീലിയിൽ ആയിരുന്നു.  കീടശാസ്ത്രത്തിൽ  ബിരുദാനന്തര ബിരുദം പൂർത്തിയാക്കിയക്കി  കേംബ്രിഡ്ജ് സർവകലാശാലയിൽ അധ്യാപകനായി പ്രവർത്തിച്ചുവരികയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. പ്രതിമാസം 300 രൂപ ശമ്പളവും  വീട്ടു വാടകയും മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങളും  ഉൾപ്പെടെ നൽകിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ 1865 ജനുവരിൽ  ഹെഡ്മാസ്റ്ററായി  നിയമിക്കപ്പെട്ടു.
 അദ്ദേഹം  ചുമതല ഏറ്റെടുക്കുമ്പോൾ സ്കൂളിലെ വിദ്യാർഥികളുടെ എണ്ണം മുപ്പത് മുതൽ നാൽപ്പത്  വരെ  മാത്രം ആയിരുന്നു. അധ്യാപനത്തിനായി  മറ്റ്  രണ്ടുപേരെ കൂടി അന്ന് നിയമിച്ചിരുന്നു. ഒരു സന്യാസിയെ പോലെ  തൂവെള്ള കോട്ടും  സൂട്ടും, വെള്ളത്താടിയും ഉള്ള ആ മനുഷ്യനെ കണ്ടാൽ ഷേക്സ്പിയർ നോവലിലെ നായകൻ ആണെന്നേ പറയൂ. എങ്കിലും കേംബ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും വന്ന അദ്ദേഹം ലളിത സ്വഭാവക്കാരനായിരുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികളോട് ലാളിത്യത്തോടെ പെരുമാറിയ അദ്ദേഹം ദരിദ്ര വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് പഠിക്കാൻ എല്ലാവിധ സഹായവും ചെയ്തു നൽകിയിരുന്നു. ഇങ്ങനെ എല്ലാമായിയിരുന്നു എങ്കിൽ കൂടിയും അച്ചടക്കത്തിന്റെ  കാര്യത്തിൽ അദ്ദേഹം യാതൊരു  തരത്തിലുള്ള വിട്ടുവീഴ്ചയും കാണിച്ചില്ല. ഇരുപത്തി നാല് വർഷം ഹെഡ്മാസ്റ്ററായും പിന്നീട് കോളേജായി  ഉയർന്നപ്പോൾ   ആദ്യ പ്രിൻസിപ്പാളായും  അദ്ദേഹത്തെ  നിയമിക്കപ്പെട്ടു.  അദ്ദേഹത്തെ കൊച്ചിലെ ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പിതാവ് എന്നാണ്  ദിവാൻ ശങ്കുണ്ണിമേനോൻ വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് . കോളേജിനെ  സംബന്ധിക്കുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അദ്ദേഹം ഡയറിയിൽ കുറിച്ചു വച്ചിരുന്നു
സീലിയുടെ ആ  ഡയറികുറിപ്പുകൾ  ഈ അടുത്ത കാലത്ത് വരെ  മഹാരാജാസ് കോളേജിൽ ഭദ്രമായി ഉണ്ടായിരുന്നു.

 കൊച്ചിയിലെത്തിയ സീലിയുടെ  കയ്യിൽ സായിപ്പിന്റെ സ്റ്റീൽ പേനയും അപൂർവ്വം പൂമ്പാറ്റകളുടെ ശൽക്കങ്ങളും  പക്ഷികളുടെ മുട്ടകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. സായിപ്പിന്റെ സ്റ്റീൽ പേന ഉപയോഗിച്ച് ശീലമില്ലാത്ത ഇവിടുത്തെ കുട്ടികൾക്ക് ആ പേന ഉപയോഗിക്കുന്ന  വിധത്തെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം പരിശീലനം നൽകി.
1874 -ൽ  സീലിയുടെ കാലത്താണ്  ഇന്ന് മഹാരാജാസ് കോളേജിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന  ഇന്ത്യയിലെ  തന്നെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ജന്തു ശാസ്ത്ര മ്യൂസിയം സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടത്.നാലു വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ മാത്രം തുറക്കുന്ന ഈ മ്യൂസിയത്തിൽ അപൂർവയിനം ജീവജാലങ്ങളുടെ ഫോസിലുകളുടെ ശേഖരം തന്നെയുണ്ട്.
പരീക്ഷയുടെ ഒപ്പം തന്നെ കുട്ടികളുടെ സർഗാത്മ വാസനകൾ വളർത്തുന്നതിലും,  ആരോഗ്യത്തിനും അദ്ധ്യാപകർ ശ്രദ്ധ പുലർത്തണമെന്ന് നിർബന്ധബുദ്ധി കാണിച്ചിരുന്ന സീലി,  എല്ലാതരത്തിലും അധ്യാപകനും വൈദ്യനും സുഹൃത്തും ആയിരുന്നു കുട്ടികൾക്ക്. ഇത്‌ തന്നെ ആകാം  മഹാരാജാസ് കോളേജ് എന്ന കലാലയത്തിന്റെ  ഉയർച്ചയ്ക്ക് വഴിവെച്ചത്. തൃപ്പൂണിത്തറ കോവിലകത്തെ രവിവർമ്മ തമ്പുരാൻ ആദ്യകാല കോളേജ് മാഗസിനിൽ സീലി യെ അനുസ്മരിക്കുന്നുണ്ട്.
 1875 -ൽ ഹൈസ്കൂളിനെ രണ്ടാം ഗ്രേഡ് കോളേജായി ഉയർത്തി മദ്രാസ് സർവകലാശാലയുടെ കീഴിൽ പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചപ്പോഴും അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് പ്രിൻസിപ്പാളായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടത്.
 പിന്നീട് എറണാകുളം കോളേജ് എന്ന് വിളിച്ച ഇന്നത്തെ മഹാരാജാസ് കോളേജിന്റെ വളർച്ച വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. സീലിയുടെ ഭാവനയിൽ നിന്ന് തന്നെയാണ് പ്രസിദ്ധമായ കേംബ്രിഡ്ജ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി യുടെ മാതൃകയിൽ   ഇന്ന് നമ്മൾ കാണുന്ന മഹാരാജാസിലെ ഹെറിറ്റേജ് കെട്ടിടങ്ങൾ പണികഴിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്.

 1935-ൽ സയൻസ് ബ്ലോക്കിന്റെ  നിർമ്മാണം പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ട തോടെ ശാസ്ത്രവിഷയങ്ങൾ പഠിക്കാനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ വിപുലീകരിക്കപ്പെട്ടു.    1874 ആരംഭിച്ച സുവോളജി മ്യൂസിയം പിന്നീട് ഈ ബ്ലോഗിലേക്ക് മാറ്റി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.  ഇക്കാലത്ത് തന്നെയാണ് കോളേജിലെ വൈദ്യുതീകരണ പ്രക്രിയകൾക്ക് ധ്രുതഗതി കൈവരിക്കുന്നത്.
1930 കളിൽ പ്രിൻസിപ്പാളിന്റെ മുറിയോട് ചേർന്നുള്ള ഫിസിക്സ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ  ഒരു  റേഡിയോ സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു.
അക്കാലത്ത് സാധാരണ ആളുകൾക്കിടയിൽ 'ബോംബെ പാട്ട്' എന്നാണ് റേഡിയോ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.
എന്നാൽ സമൂഹത്തിലെ ഉന്നതർക്ക് വിവരങ്ങളെ അറിയാനുള്ള ഒരു ഉപാധിയായിരുന്നു അന്നത്തെ ഈ റേഡിയോ സംവിധാനം. റേഡിയോ സംഭാഷണം കേൾക്കുവാൻ മാത്രമായി സയൻസ് ബ്ലോക്ക് സന്ദർശിച്ചവരുടെ എണ്ണം അത്ര ചെറുതല്ല എന്ന് കോളേജിലെ ഒരു മുൻകാല അധ്യാപകൻ കൗതുകത്തോട ഇന്നും ഓർക്കുന്നു. അതിനുശേഷം ആ പൊതു റേഡിയോ സംവിധാനം പിൽക്കാലത്ത് ഇർവിൻ പാർക്ക് എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഇന്നത്തെ സുഭാഷ് പാർക്കിലേക്ക്  മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചു.

നരസിംഹ പൈ , കെ എൻ മേനോൻ,  . ഉൾപ്പെടെ വിദേശത്തുനിന്ന്  പഠിച്ച് എത്തിയവർ ഇന്ന് കാണുന്ന  തലത്തിലേക്ക് കോളേജിനെ  ഉയർത്താൻ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയവരാണ്. മഹാരാജാസിലെ ആദ്യകാല കെട്ടിടനിർമ്മാണ ശൈലിയിൽനിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്മായാണ് പിന്നീട് പണി തീർക്കപ്പെട്ട ഓരോ ബ്ലോക്കുകളും. വെളിച്ചം അകത്തേക്ക് വരുന്നതും എന്നാൽ വെയിൽ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കാത്തതും ആയ    രീതിയിൽ ആണ് നിർമാണം. കേംബ്രിഡ്ജ് മാതൃക പിന്തുടർന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ  രാജകൊട്ടാരങ്ങളെ  അനുസ്മരിക്കുന്ന തരത്തിൽ വിശാലമായ നടുമുറ്റം വരത്തക്ക രീതിയിൽ ആണ് ഹെറിറ്റേജ്  ബ്ലോക്കിന്റെ നിർമ്മാണം.
1925 ൽ  എറണാകുളം കോളേജ് സുവർണ ജൂബിലി ആഘോഷിച്ച ആ വർഷം അന്നത്തെ പ്രിൻസിപ്പൽ വെങ്കിടേശ്വര അയ്യർ രാജാവിന് നൽകിയ  നിവേദനത്തെ തുടർന്ന്  1925 ജൂൺ അഞ്ചിന് എറണാകുളം കോളേജ് മഹാരാജാസ് കോളേജ് ആയി  പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു.അന്ന് ചരിത്രം, ഗണിതം,  ഭൗതികശാസ്ത്രം,  രസതന്ത്രം, ജന്തുശാസ്ത്രം,  സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം എന്നിങ്ങനെയുള്ള വിഷയങ്ങളുടെ  ശാഖകളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

 1947 -ൽ   മഹാരാജാസ് കോളേജിൽ ആദ്യമായി ബിരുദാനന്തര ബിരുദ പഠന കോഴ്സ് ആരംഭിച്ചത് രസതന്ത്രത്തിൽ ആയിരുന്നു. അക്കാലത്തു തന്നെ ഗവേഷണ സൗകര്യവും മഹാരാജാസ് കോളേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
1948 വരെ മദ്രാസ് സർവകലാശാലയുടെ കീഴിൽ പ്രവർത്തിച്ച കോളേജ് സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം മഹാത്മാഗാന്ധി  സർവകലാശാല രൂപീകരിക്കപ്പെടുന്നത് വരെ തിരുവിതാംകൂർ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ കീഴിലും, പിന്നിട് കേരള യൂണിവേഴ്സിറ്റിക്ക്  കീഴിലും അഫിലിയേറ്റ് ചെയ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി.  ഇന്ന് കേരളത്തിലെ ഒരേയൊരു സർക്കാർ സ്വയംഭരണ കലാലയമാണ് മഹാരാജാസ്.
1925- ൽ  അഞ്ഞൂറിൽ പരം വിദ്യാർത്ഥികളും 21 അധ്യാപകരും മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥാനത്ത് ഇന്ന് പതിനേഴോളം ഗവേഷണ വിഭാഗങ്ങളിലായി 241 ഗവേഷണ വിദ്യാർഥികളും, 20 ബിരുദ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ്കളിലും 21 ബിരുദാനന്തരബിരുദ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ്കളിലും / കോഴ്സുകളിലും ആയി  2673,  വിദ്യാർത്ഥികളും ഒരു  പ്രിൻസിപ്പാൾ അടക്കം 183 അധ്യാപകരും നിലവിൽ കോളേജിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

കേരളം കണ്ട ഏറ്റവും പ്രമുഖരായ കലാ,  സാഹിത്യ, സാമൂഹിക,  രാഷ്ട്രീയ,  രംഗത്തുള്ളവരുടെ വലിയൊരു നിര തന്നെ മഹാരാജാസ് കോളേജിന്  അവകാശപ്പെടാനുണ്ട്. ചങ്ങമ്പുഴ വൈലോപ്പിള്ളി, കെ ആർ ഗൗരിയമ്മ,  ചിന്മയാനന്ദൻ, എ കെ ആന്റണി,  ലീലാവതി ടീച്ചർ, വയലാർ രവിയും, അങ്ങനെ എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത അത്ര  പൂർവവിദ്യാർത്ഥികളുടെ വലിയൊരു പട്ടിക തന്നെയുണ്ട്. പണ്ഡിറ്റ് കറുപ്പൻ മുതൽ എം കെ സാനുവും, ലീലാവതി ടീച്ചറും, ജി ശങ്കരകുറുപ്പും, നാരായണൻ മാഷും, അടക്കം അങ്ങനെ എത്രയെത്ര ഗുരുക്കന്മാർ.

ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യ സമര ചരിത്രത്തിലും  നവോത്ഥാനത്തിലും വിലമതിക്കാനാവാത്ത സംഭാവനകൾ തന്നെയാണ് ഈ  കലാലയം നൽകിയിട്ടുള്ളത്. ആരേയും വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന മഹാരാജാസും, സമരമരവും, മുത്തശ്ശിമരവും, മഴമരവും, സെൻട്രൽ സർക്കിളും പിരിയൻ ഗോവണിയും,   നിശബ്ദ വരാന്തക്കും
മാലാഖകുളത്തിനും എല്ലാം ഒരുപാട് കഥകൾ പറയാനുണ്ടാകും.

 1922 -ൽ വിശ്വകവി  രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോർ  കലാലയം സന്ദർശിച്ചു. ടാഗോറിന്റെ  സന്ദർശനത്തെെപ്പറ്റി അറിഞ്ഞ് നിരവധി യുവാക്കൾ ആണ് അന്ന് ഈ   കലാലയത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നത്.  വൈലോപ്പിള്ളി അടക്കമുള്ള  അന്നത്തെ യുവത്വം രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിനെ കണ്ടത് അനുസ്മരിക്കുന്നുണ്ട്.
 ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരം അതിന്റെ  മൂർദ്ധന്യാവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന കാലത്താണ് മഹാരാജാസിന്റെ  മണ്ണിലേക്ക് മഹാത്മാഗാന്ധി കടന്നുവരുന്നത്. 1927 ഒക്ടോബർ 11 ന് അദ്ദേഹം മഹാരാജാസ് ക്യാമ്പസിലെ സെന്റർ സർക്കിളിൽ പ്രസംഗിച്ചപ്പോൾ അന്നത്തെ യുവത്വം ആരവത്തോടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം ശ്രവിച്ചത്. അന്ന് മഹാരാജാസിൽ വച്ച് ഖദർ ഫണ്ടിലേക്ക് ഗാന്ധി സംഭാവന അഭ്യർത്ഥിച്ചപ്പോൾ വിദ്യാർഥിയായ  എം എം ചാക്യാർ സ്വർണ മോതിരവും പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥിനി  അമ്പാടി കാർത്ത്യായനിയമ്മ സ്വർണവളയും ഊരി നൽകി. വടകരയിൽ തന്റെ മാലയും കമ്മലും ഖദർ ഫണ്ടിലേക്ക് സംഭാവന ചെയ്ത 16 വയസുള്ള കൗമുദി എന്ന പെൺകുട്ടിക്ക്  ലഭിച്ച അതേ  പ്രശസ്തിയും ആദരവും ആ മഹാരാജാസുകാർക്കും  ലഭിച്ചു..

ഈ എഴുത്തുകളിൽ കലാലയത്തിന്റെ  പൂർവ്വകാല ചരിത്രം പൂർണ്ണമല്ല. അറിയപ്പെടാത്ത ചരിത്ര നാൾവഴികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള എളിയ  ശ്രമം മാത്രമാണ് ഇത്‌.